Από τη στιγμή που δημοσιοποίησε την εμπειρία του στο Ιράκ ο πρώην επιλοχίας των πεζοναυτών Τζίμι Μάσεϊ, έγινε στόχος των ακροδεξιών στις ΗΠΑ.
Στόχος τους ήταν κυρίως η αξιοπιστία των όσων περιγραφει και όπλο τους το γεγονός ότι δεν υπάρχουν άλλοι πεζοναύτες που να επιβεβαιώνουν τα γεγονότα. Η πλειονότητα των μέσων ενημέρωσης που έχει συμμαχήσει με τον πρόεδρο Μπους τον αποκαλεί ψεύτη, παλιάτσο και όργανο του αντιπολεμικού κινήματος.
Το τραγελαφικό όμως είναι ότι κανείς δεν αμφισβητεί ουσιαστικά τις εφιαλτικές διηγήσεις του. Απλώς στέκονται σε λεπτομέρειες όπως πόσο χρόνων ήταν το κοριτσάκι που πυροβόλησαν οι πεζοναύτες στο κεφάλι ή αν κάποιοι εκτελεσθέντες Ιρακινοί φορούσαν ή όχι στολή. Ενώ οι πιο επιτήδειοι ερευνητές βρίσκουν αντιφάσεις στο αν ο Μάσεϊ παραιτήθηκε ή απολύθηκε από τη δουλειά του ως πωλητής επίπλων μετά την επιστροφή του από το Ιράκ, λες και αυτό έχει κάποια σημασία για τις μαρτυρίες του σχετικά με την κατάσταση στο πεδίο της μάχης.
Το ζήτημα είναι ότι ο Μάσεϊ δεν είναι ούτε ακτιβιστής ούτε διαθέτει κάποια στοιχειώδη πολιτική παιδεία.
Είναι γνήσιο τέκνο της αμερικανικής ενδοχώρας, ένας καουμπόι του εικοστού πρώτου αιώνα που υπηρέτησε πιστά τους πεζοναύτες, προπαγανδίζοντας και τη σημασία του στρατού για την πατρίδα, ώσπου βρέθηκε σε αληθινή μάχη στο Ιράκ και συνειδητοποίησε ότι οι μισθοφόροι των ΗΠΑ είναι καλά εκπαιδευμένοι και εξοπλισμένοι φονιάδες. Τότε το «κρέας για τα κανόνια» αποφάσισε να διηγηθεί τα όσα είδε.