Κατηγορίες
ελλάδα νέα τύπος

Η στρατιωτική «μεταρρύθμιση»

Η στράτευση στα δεκαοχτώ είναι παλιό γινάτι των συντηρητικών. Είναι απότοκος μιας ρομαντικής άποψης που θέλει τη θητεία να φτιάχνει άνδρες και κατά –μια πιο προοδευτική άποψη– να διαπλάθει πολίτες. Αυτό στη θεωρία, διότι στον ελληνικό στρατό της δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας οι νέοι εκπαιδεύονται στη λούφα και διαπρέπουν στην παραλλαγή. Στην ουσία η θητεία των κληρωτών δεν προσφέρει πλέον τίποτε στην αμυντική ικανότητα της χώρας. Απλώς χρησιμεύει ως δωρεάν εργατική δύναμη σε ένα κομμάτι του κρατικού μηχανισμού, ο οποίος μάλιστα δεν παράγει πλέον κανένα κοινωφελές έργο, όπως για παράδειγμα αυτό που κάποτε έκανε η ΜΟΜΑ. Η μετά την εκπαίδευση υποχρεωτική στρατιωτική θητεία είναι χρήσιμη μόνο για να διαιωνίζεται ένας παρασιτικός μηχανισμός, ο οποίος σημειωτέον παράγει χαμηλού τύπου διαφθορά όπως ρουσφέτια και εξυπηρετήσεις για αξιωματικούς κάθε βαθμίδας. Αλλά ακόμη κι αν ο στρατός ήταν σήμερα όπως εθεωρείτο παλιά –σχολειό που κάνει άνδρες– οι συνθήκες έχουν αλλάξει ριζικά. Οι κοινωνίες έγιναν πολύ πιο σύνθετες και δεν χρειάζονται «μάτσο-άνδρες» με την παραδοσιακή έννοια του όρου. Αντιθέτως χρειαζόμαστε σκεπτόμενους πολίτες και νουνεχείς παραγωγούς. Χρειάζονται παιδιά που μεγαλώνουν αντιλαμβανόμενα τον σύγχρονο κόσμο, που θα προσθέτουν αξία στο παραγόμενο προϊόν του τόπου, που θα προκόβουν στα γράμματα, στις τέχνες και στις επιστήμες για να προκόβει μαζί τους και ο τόπος.

Οσο κι αν φαίνεται περίεργο, το κατάλαβαν οι Αλβανοί! Η γείτων καταργεί τη στρατιωτική θητεία και προχωρά σε αμιγώς επαγγελματικό στρατό μέχρι το έτος 2010. Αντιθέτως, ο Ελληνας υπουργός Εθνικής Αμυνας ξέθαψε από το χρονοντούλαπο της ιστορίας τη στράτευση στα δεκαοκτώ. Παρά τις προεκλογικές διαβεβαιώσεις του κόμματός του ότι η στρατιωτική θητεία θα μειωθεί στους έξι μήνες. Διαβεβαιώσεις που δόθηκαν το 2004! Το ζήτημα βέβαια δεν είναι ένα προεκλογικό πρόγραμμα που δεν τηρήθηκε. Μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια! Δεν είναι καν το θέμα της στράτευσης στα δεκαοκτώ, στα είκοσι ή στα τριάντα. Το μεγάλο πρόβλημα είναι η προχειρότητα του υπουργείου Εθνικής Αμυνας. Η έλλειψη κάποιου σχεδίου για τις ένοπλες δυνάμεις. Διότι ενώ ολόκληρη η Ευρώπη προχωρά σε επαγγελματικό στρατό, ο κ. Ευάγγελος Μεϊμαράκης πετά, διά των τηλεπαραθύρων, ιδέες για επιστροφή στο παρελθόν. Χωρίς καν να εξετάσει αν άλλες προτεραιότητες (όπως είναι η αναδιάρθρωση της Ανώτατης Παιδείας διά της διαδικασίας της Μπολόνιας) επιτρέπει πλέον σε μια ευρωπαϊκή χώρα να προχωρήσει σε στράτευση στα δεκαοκτώ.

Η αμυντική θωράκιση της χώρας χρειάζεται πλέον ταχύτατες και επαγγελματικά άρτιες επεμβάσεις σε σημεία κρίσης. Απαιτείται άρτιος σχεδιασμός που θα τον φέρει σε πέρας ένας καλά εκπαιδευμένος χωρίς δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία στρατός. Δεν χρειάζονται κληρωτοί που θα σέρνουν τα χρόνια τους, αργόσχολοι σε στρατόπεδα που θα κοστίζουν πολλά περισσότερα στον κρατικό προϋπολογισμό. Δεν χρειάζεται σπατάλη παραγωγικών δυνάμεων που τελικά διαβρώνει ακόμη και το αξιόμαχο του στρατού. Το να γυρίσουμε πίσω –ακόμη και από το προεκλογικό πρόγραμμα της Ν.Δ.– δεν αποτελεί λύση. Ούτε καν για τις αμυντικές προκλήσεις της χώρας. Πόσω δε μάλλον για τα μεγάλα ζητήματα της χώρας.