Κατηγορίες
δήλωση Άρνησης Στράτευσης ελλάδα Σ.Α.Σ.

Δ.Β.

                                                Στρατολογικό Γραφείο Λάρισας

                              Δήλωση λόγων αναγνώρισης ως αντιρρησίας συνείδησης

 

 

Στις 11/3/2015 καλούμαι να παρουσιαστώ στο Κέντρο Νεοσυλλέκτων Θήβας (πυροβολικό), για να εκπληρώσω τη στρατιωτική μου θητεία, το «καθήκον» μου στην πατρίδα. Καθήκον όμως με εισαγωγικά, καθώς δεν πρόκειται παρά μόνο, για ένα επιβαλλόμενο μέτρο, χωρίς τη θέλησή μου, που ο σκοπός του καμιά σχέση δεν έχει με τις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας μας,  ενώ ταυτόχρονα  αποτελεί ένα  μέτρο αντίθετο,    στην προσωπικότητά μου, την ιδεολογία μου και τη συνείδησή μου. Με λύπη μου διαπιστώνω  ότι τη στιγμή που ο άνθρωπος προοδεύει κοινωνικά  και τεχνολογικά, κάποιες ακόμα «πρωτόγονες» αξίες εξακολουθούν να υφίστανται σε ανάλογες συνειδήσεις και συνεχίζουν να υπάρχουν αποτελώντας την τροχοπέδη της εξέλιξης για μια κοινωνία χωρίς πολέμους όπου οι άνθρωποι σε όλη τη γη θα ζουν αδελφωμένα και ειρηνικά. Εν έτει 2015 η χώρα  στην οποία ζω γνωρίζει μία ανθρωπιστική κρίση, μία κρίση οικονομικής φύσεως  αλλά και κρίση αξιών.  Μέρος  της ευθύνης αυτής  έχει και η ηγεσία του θεσμού που  καλούμαι  να υπηρετήσω  τη στιγμή που οι ανάγκες  της κοινωνίας μας  είναι εκ διαμέτρου  αντίθετες με το στρατό και τους πολεμικούς εξοπλισμούς που εξαθλιώνουν το λαό για τον πλουτισμό κάποιων ενώ ταυτόχρονα αποτελούν μία από τις κύριες πηγές αυτής  της κρίσης από την οποία μαστίζεται σήμερα η κοινωνία μας.  Αυτή η κοινωνία έχει ανάγκη  από παιδεία , από γνώση και αλληλεγγύη , σεβασμό στην ύπαρξη  και τα δικαιώματα  του ανθρώπου  και φυσικά από  δημοκρατία.  Οι έννοιες αυτές  δεν εκφράζονται μέσα από το στρατό  και τις αξίες  που αντιπροσωπεύει, ενώ με την  επιβολή  να ντυθώ στα χακί  νοιώθω πως προδίδω τον ίδιο μου τον εαυτό καθώς και τον συνάνθρωπό μου και δεν πρόκειται να το κάνω, δεν πρόκειται να στρατευτώ.

Ανέκαθεν  στην ιστορία  ανάλογες συγκυρίες  με την σημερινή οδήγησαν  στον φόβο, την εσωστρέφεια  και οδήγησαν  λαούς στην εξαθλίωση και στον πόλεμο. Όμως  ο πόλεμος  και κάθε άσκηση  βίας  σωματικής  και ψυχολογικής  είναι τελείως  αντίθετες στα πιστεύω μου, το χαρακτήρα μου και στη στάση ζωής μου. Δεν θέλω  να μάθω  να χρησιμοποιώ  τεχνικές και μέσα  που  μπορούν  να στερήσουν  την ζωή σε συνάνθρωπό μου, σε άτομο του ίδιου μου του είδους, ανθρώπου που έχει τις ίδιες   αγωνίες με μένα , τις ίδιες λύπες  και τους  ίδιους φόβους και χαίρεται με τις ίδιες εμπειρίες που προσφέρει η ζωή στον άνθρωπο. Μόνο  η άγνοια  των ανθρώπων  τους κάνει τόσο τυφλούς  ώστε  να μην αντιλαμβάνονται  τις ομοιότητες που έχουν, η άγνοια και η  απληστία.  Η γη μας, το σπίτι μας, για όλους τους ανθρώπους, δεν έχει σύνορα, δεν έχει περιορισμούς.

Ο αέρας  και το νερό κυκλοφορούν  στην επιφάνειά της ελεύθερα  και προσφέρονται σε κάθε μορφή ζωής. Μόνο ο άνθρωπος  πιστεύει  ότι του ανήκει  κάτι και παλεύει όλη του τη ζωή να το αποκτήσει ακόμα και αν χρειαστεί  να πολεμήσει ενάντια σε άλλους ανθρώπους, χωρίς να σκέφτεται ότι πρόκειται  για ένα απλό επισκέπτη σ’ αυτή.  Μόνο αυτός  είναι τόσο  κοντόφθαλμος  που βλέπει τον διαχωρισμό ανάμεσα στους ανθρώπους,  στη ζωή γενικότερα  και την φύση. Όταν όμως  η γη φωτογραφήθηκε  το 1969 για πρώτη φορά  από την αποστολή Apolloαπό το διάστημα  ως μια γαλαζοπράσινη σφαίρα  στην  απεραντοσύνη  της δημιουργίας , τότε ο άνθρωπος  κατάλαβε  για πρώτη φορά το μέγεθός  του σε πραγματική χωρική  και χρονική κλίμακα. Η ίδια εικόνα  που έχω για την γη, το σπίτι μας, ο ίδιος με κάνει  να θλίβομαι  για τις συμπεριφορές  του ανθρώπου  σε άνθρωπο. Δεν πιστεύω ότι οι διαφορές  μεταξύ εθνών, χρωμάτων, γλωσσών , πολιτισμών πρέπει να κάνουν τους ανθρώπους να στρέφονται ο ένας ενάντια στον άλλο, αλλά πιστεύω στη διαφορετικότητα  η οποία ως μια παλέτα δημιουργίας  οδηγεί το ανθρώπινο  γένος  προς τη ζωή, τον πολιτισμό και τη γνώση και σε καμία περίπτωση δεν δρα σαν πηγή  καταστροφής και συμφοράς  τόσο  των ανθρώπων όσο  και της φύσης.

       Με λυπεί το γεγονός  πως ο  άνθρωπος  λειτουργεί ως κοπάδι, κλείνεται σε σύνορα φοβισμένος. Με λυπεί  το γεγονός  ότι ο άνθρωπος,  ως μονάδα,  αναζητεί την απόκτηση  δύναμης, πλούτου και εξουσίας  σε βάρος  των αδελφών του και δυστυχώς ο στρατός, όπως έχει αποδειχθεί επανειλημμένα αποτελεί το εργαλείο στα χέρια κάποιων τέτοιων ανθρώπων να πετύχουν ανάλογους σκοπούς προς όφελός τους. Θέλω  να πιστεύω  σε κοινωνίες  με αξίες  διαφορετικές  και σεβασμό στη διαφορετικότητα,  στη φύση του ανθρώπου  και τις ανάγκες του συνόλου που είναι κοινές  για όλους.  Πιστεύω  ότι κάποια στιγμή θα καταλάβει  ο άνθρωπος  την έννοια  της φύσης  των πραγμάτων, έννοια  που μας  διδάσκουν  οι σύγχρονες επιστήμες, η φυσική, τα μαθηματικά, η βιολογία και η χημεία.  Όλα  τα πιστεύω μου,  βρίσκονται κάθετα  αντίθετα  στα ιδεώδη του στρατού, της χρήσης  όπλου, την τυφλή υπακοή στην ιεραρχία, στην εξουσία και την επιβολή της.

Δεν θέλω  να χαραμίσω τον χρόνο μου, τις δυνάμεις μου και το πνεύμα μου στην υπηρεσία του στρατού, του θεσμού αυτού που θέλει να μου υποδείξει την διαφορετικότητα ανάμεσα  στους ανθρώπους και την επιβολή μέσω της βίας  απέναντί τους. Ο στρατός  σαν παγκόσμιος  θεσμός δημιουργεί αυτές τις διαφορές  σε όλα τα έθνη και τους ανθρώπους, τη στιγμή που η καλλιέργεια  τέτοιων  συνειδήσεων  αποσκοπεί μοναχά  στα συμφέροντα  λίγων και στη δίψα τους  για εξουσία  και πλούτη. Εγώ  δεν πρόκειται  να υπηρετήσω ένα τέτοιο θεσμό. Αφιερώνω  τις δυνάμεις μου στην κατανόηση  μεταξύ των ανθρώπων και θέλω να αποτελώ  και εγώ κομμάτι του νέου κεφαλαίου στην ιστορία  των ανθρώπων, κεφάλαιο που θα αναφέρεται πια στην δημιουργία  και όχι  στην καταστροφή, στην συναδέλφωση και όχι στον διαχωρισμό. Καιρός είναι πια η ψυχή  του ανθρώπου να φωτιστεί με το φως  της γνώσης  που θα νικήσει το σκοτάδι της άγνοιας  και του φόβου και θα δώσει  την ευκαιρία  στο πνεύμα  να αναδειχθεί και να συναντηθεί με αυτό των άλλων ανθρώπων.

Δεν θα αφήσω το φως αυτό να σβήσει για 9 μήνες  στο σκοτάδι της πνευματικής νύχτας στο στρατό.  Αντίθετα επιθυμώ να φωτίσω και να φωτιστώ, δηλαδή να προσφέρω στο σύνολο, στους συνανθρώπους μου και στον ίδιο μου τον εαυτό, μέσω του δικαιώματος  που μου προσφέρει ο νόμος και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι δικαίωμα και επιθυμία  μου  να δοθώ για περισσότερο από ένα χρόνο σε θέση κοινωνικής  προσφοράς, όπου θα  νοιώθω ότι πραγματικά βοηθώ τον κοινωνικό μου περίγυρο, ειδικά  σε μία εποχή που το έχει  τόσο ανάγκη, παρά  να σπαταλήσω το χρόνο μου, όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν  με λυπηρό μειδίαμα τόσοι φίλοι και γνωστοί που υπηρέτησαν  αυτό το θεσμό.  Θέλω  να είμαι καλά  με τον εαυτό μου και τις αξιώσεις που έχω  ως ανθρώπινο όν, δεν θέλω και δεν μπορώ να μάθω  να σκοτώνω,  δεν θέλω και δεν μπορώ να εκτελώ  διαταγές  άκριτα  και να παραμερίσω τα πιστεύω μου για μήνες  προδίδοντας την ιδεολογία μου  για την ενότητα του ανθρώπινου γένους. Είναι δικαίωμα και επιθυμία μου να κάνω κοινωνική υπηρεσία και δεν υπάρχει τίποτα άλλο που να μου ταιριάζει και να μην με προσβάλει ή μειώνει ως άνθρωπο, δικαίωμα το οποίο μου το αναγνωρίζει και το διασφαλίζει το ελληνικό, το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο.

 

Βόλος 4 -3-2015