Στις 13/11/2012 καλούμαι να εκπληρώσω υποχρεωτική στρατιωτική θητεία στο κέντρο πεζικού της Τρίπολης.Mε την παρούσα επιστολή δηλώνω δημόσια την άρνηση μου να εκπληρώσω οποιαδήποτε στρατιωτική θητεία για λόγους συνείδησης στους οποίους θα αναφερθώ στη συνέχεια.
Ο στρατός ακόμα και σε περιόδους καπιταλιστικής ειρήνης αποτελεί τον πλέον απαραίτητο θεσμό για τη συντήρηση και επέκταση των θεμελίων του κράτους και του κεφαλαίου. Επίσης αποτελεί βασικό μέσο αναπαραγωγής κυρίαρχων σχέσεων και προτύπων που προσβάλουν την ανθρώπινη προσωπικότητα (ρατσισμός, φαλλοκρατία, ιεραρχία, υποταγή).Αποτελεί εκείνον το μηχανισμό που, όταν τα συμφέροντα των εξουσιών το απαιτήσουν, τα προασπίζει είτε δρώντας σαν κατασταλτικός μηχανισμός που καταπνίγει διαδηλώσεις των απλών πολιτών, είτε συμμετέχοντας σε εθνικούς ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Η λέξη πόλεμος ίσως να μην υπήρχε αν το κυρίαρχο σύστημα δεν ήταν το νομισματικό-καπιταλιστικό όπου η ανθρώπινη ευημερία, η ειρηνική συνύπαρξη των λαών και τέλος η ανθρώπινη ζωή έρχονται σε δεύτερη μοίρα μπροστά στην επίτευξη των στόχων των μεγάλων οικονομικών δυνάμεων. Άρα λοιπόν η λέξη πόλεμος γίνεται ταυτόσημη με την έννοια της δημιουργικής καταστροφής η οποία αποτελεί βασικό συστατικό της συνέχισης ενός διαφθαρμένου, μη ανθρωποκεντρικού συστήματος. Έτσι λοιπόν δεν μπορεί να είναι τυχαίο πως όλοι οι μεγάλοι πόλεμοι καθώς και οι πιο σύγχρονοι έγιναν μετά από μεγάλες κρίσεις του καπιταλιστικού συστήματος και επίσης δεν είναι τυχαίο πως μετά το τέλος αυτών ακολούθησαν περίοδοι άνθησης και αναγέννησης του συστήματος.
Η ανάγκη του συστήματος όμως για πόλεμο αποτέλεσε την αιτία για τη δημιουργία ενός κλάδου της οικονομίας με πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, την πολεμική βιομηχανία. Ο εν λόγω κλάδος είναι συνυφασμένος με την πολεμική αναμέτρηση .Δίχως τις πολεμικές συρράξεις που προκύπτουν από τον καπιταλιστικό ανταγωνισμό, δε θα μπορούσε να εγγράψει όλη αυτήν την κερδοφορία που επιτυγχάνει. Το επίπεδο ανάπτυξης αυτού του κλάδου σε σχέση με τους υπόλοιπους μιας οικονομίας, είναι το μέτρο βαρβαρότητας αυτού του κόσμου. Η μη ύπαρξη πολέμων θα σήμανε την πλήρη πτώχευση του εν λόγω κλάδου, κατά συνέπεια κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί πως στο μενού των επιλογών των μεγάλων δυνάμεων, υπάρχει και η τεχνητή πρόκληση σύρραξης ή η τεχνητή πρόκληση φόβου ώστε να πωληθούν τα φονικά τους προιόντα. Έτσι λοιπόν η Ελλάδα σε περίοδο ειρήνης ξοδεύει πιο πολλά για στρατιωτικά εξοπλιστικά συστήματα παρά για την υγεία η την παιδεία.
Ο στρατός είναι ένας θεσμός που συντηρεί και παράγει πρότυπα που μειώνουν την ανθρώπινη προσωπικότητα, χάνεται το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής του τρόπου ζωής, υποβαθμίζεται η ατομική αξιοπρέπεια με την υποχρεωτική υιοθέτηση εννοιών όπως υποταγή στους ανωτέρους, είναι αδύνατη η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας αφού είναι θεσμός εξ ορισμού εξουσιαστικός και καταπιεστικός, Η εκπαίδευση που παρέχεται αποσκοπεί στο να χαθούν οι όποιες ηθικές αναστολές ώστε να μπορούμε να γίνουμε κάποια στιγμή δολοφόνοι, προάγει σεξιστικά αποκρουστικά πρότυπα και τέλος προάγει τον εθνικισμό και κατά συνέπεια συντηρεί και τονώνει αισθήματα μίσους προς τους υποτιθέμενους εχθρικούς και επικίνδυνους λαούς.
Με βάση όλα τα παραπάνω αρνούμαι να υπηρετήσω τη στρατιωτική μου θητεία γιατί δεν θέλω να δεχτώ καμία εκπαίδευση η οποία θα με μάθει να σκοτώνω άνθρωπο.
Ασπάζομαι την ιδέα της αλληλεγγύης όλων των λαών, έμαθα να ζητάω και να επιδιώκω την ειρηνική συνύπαρξη, είμαι υπέρμαχος της αδερφοσύνης όλων των λαών, δε θέλω να συμμετέχω σε ένα θεσμό που υπερασπίζει τα σύνορα γιατί για μένα σύνορα μεταξύ των λαών δεν υπάρχουν αλλά υπάρχουν σύνορα μόνο μεταξύ των κεφαλαίων.
Αρνούμαι να υπηρετήσω γιατί δε θέλω να γίνω υπερασπιστής των συμφερόντων της εξουσίας, να γίνω θύμα ενός εξουσιαστικού θεσμού. Η θέση μου είναι με αυτούς που μάχονται την πλουτοκρατία, έτσι λοιπόν η άρνηση συμμετοχής σε ένα θεσμό που την υποστηρίζει είναι αξιακής φύσεως.
Αρνούμαι να χάσω το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής, έκφρασης, και βούλησης, αρνούμαι να ενστερνιστώ την έννοια της ιεραρχίας και της υποταγής καθώς η ισότητα των ανθρώπων ανεξαρτήτου εθνικότητας, θρησκείας κτλ είναι και θα είναι στάση ζωής. Αρνούμαι λοιπόν να δεχτώ η να δώσω διαταγές.
Αρνούμαι να συμμετέχω σε ένα θεσμό που για χάρη κάποιων αξιών απαξιώνει το μέγιστο δικαίωμα της ανθρώπινης ζωής. Ονειρεύομαι έναν κόσμο όπου οι λαοί του θα διώξουν όλα αυτά που τους έσπειραν για να τους κρατάνε εχθρούς μεταξύ τους άρα δε θα μπορούσα να συμμετέχω ούτε μία ώρα σε ένα θεσμό που υπάρχει για να κάνει ακριβώς το αντίθετο.
Έκανα την επιλογή μου και είμαι απόλυτα βέβαιος γι αυτή .Αρνούμαι να υπηρετήσω ένα θεσμό που προσβάλει την προσωπικότητα μου, ένα θεσμό που μπορεί να αποτελέσει μηχανή θανάτου, ουδέποτε θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να συμμετέχει σε κάτι τέτοιο.
Επικαλούμενος το ελληνικό, το ευρωπαϊκό και διεθνές δίκαιο δηλώνω πως για λόγους ηθικούς, φιλοσοφικούς και πολιτικούς αρνούμαι να υπηρετήσω οποιαδήποτε στρατιωτική θητεία (είτε με όπλο είτε άοπλη).Δέχομαι να εκπληρώσω πολιτική εναλλακτική εργασία συνεισφέροντας με όποιον τρόπο μπορώ στην παροχή βοήθειας σε συνανθρώπους μου που το έχουν ανάγκη ‘όπως άτομα με αναπηρίες, πρόσφυγες, παιδιά με ειδικές ανάγκες καθώς επίσης και σε υπηρεσίες που έχουν σχέση με τη φροντίδα και προστασία του περιβάλλοντος.
«Η κατάργηση του πολέμου και η παγίωση της ειρήνης στον κόσμο αποτελεί ένα από τα πιο ψηλά ιδανικά, προς το οποίο πρέπει να τείνει η ανθρωπότητα.» Γκόντφριντ Λάιμπνιτς
Τσίντζος Ιωάννης
Λάρισα 7 Οκτωβρίου 2012