Όταν ήμουνα μικρός και ο πατέρας μου γύριζε σπίτι από τα ταξίδια του(καθώς ήταν ναυτικός), μου έλεγε πάντα οτι τα κύματα του ωκεανού έσκαγαν με τέτοια δύναμη πάνω στο πλοίο που νόμιζες οτι δεχόταν επίθεση από την θάλασσα και το νερό ήθελε να εισβάλει με την βία στο αμπάρι του πλοίου με σκοπό να το βυθίσει. Ήταν το μόνο είδος βίας που μου ευχόταν να δω για όσο ζήσω πάνω σε αυτόν τον πλανήτη. Σήμερα όλοι μιλούν για την παγκόσμια ειρήνη και την χρησιμότητά της ως απαραίτητο συστατικό της διαιώνισης του ανθρώπινου είδους. Είναι ειρωνικό να μιλάς και να προασπίζεις την ειρήνη και ταυτόχρονα να ξοδεύεις δισεκατομμύρια σε στρατιωτικές δαπάνες, την ώρα που εκατομμύρια παιδιά στον πλανήτη πεθαίνουν κάθε λεπτό, όχι από πολέμους απαραίτητα, αλλά επειδή δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό και τροφή. Η ανθρωπότητα έχοντας ζήσει μέσα σε πολύ λίγα χρόνια δυο παγκόσμιους πολέμους, φαίνεται να μην έχει πάρει το μάθημά της.
Η χώρα μου η Ελλάδα, μέχρι πριν λίγα χρόνια και συγκεκριμένα το 2009, ξόδεψε 10.555.000.000 δολάρια σε στρατιωτικές δαπάνες(σύμφωνα με το SIPRI(Stockholm International Peace Reasearch Istitute)). Γιατί? Για να επιδεικνύουμε την δύναμή μας στους γείτονές μας και να δείχνουμε οτι είμαστε δυνατοί εξοπλιστικά? Το 2011 η χώρα μου, έχοντας κιόλας μπει στον χορό των μνημονίων, ξόδεψε περίπου 7.502.000.000 δολάρια για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Λεφτά που θα μπορούσαν να καλύψουν βασικές ανάγκες των Ελλήνων πολιτών(όπως ενίσχυση της παιδείας, του ασφαλιστικού συστήματος και της υγείας).
Λαμβάνοντας υπόψη τον τρόπο με τον οποίο οι γονείς μου και το σχολείο μου με γαλούχησαν να γίνω σκεπτόμενος άνθρωπος και νομοταγής πολίτης αυτής της χώρας, που μέσα από τον διάλογο και με γνώμονά μου την ειρήνη θα επιλύω τα προβλήματά μου και τις διαφορές μου, αρνούμαι να καταταγώ στις ένοπλες δυνάμεις. Αντιθέτως, επικαλούμενος τους νόμους του συντάγματος για τους αντιρρησίες συνείδησης, δέχομαι και επιθυμώ να προσφέρω την κοινωνική μου υπηρεσία στην ελληνική πολιτεία που πιστεύω έχει περισσότερο ανάγκη αυτό, παρά έναν ακόμα εκπαιδευόμενο σε κάποιο στρατόπεδο που θα κάνει αγκαρίες και θα χρησιμοποιεί το όπλο ως μέσω για την επίλυση των διαφορών του. Διότι με το όπλο δεν μπορείς να απαιτείς να φέρεις την ειρήνη. Η βία φέρνει βία και εγώ ποτέ μου δεν υπήρξα και ούτε σκοπεύω να γίνω υποστηρικτής της. Όσο ζώ θα υπερασπίζομαι την ειρήνη και θα προβάλλω τον διάλογο ως τα απαραίτητα συστατικά για να ζούμε όλοι μας χωρίς πολέμους. Γιατί κανένας λαός δεν επιθυμεί την εξόντωση ενός άλλου λαού.
«Εκείνοι που επικαλούνται την ειρήνη για να κάνουν πόλεμο, αναμφίβολα δεν σκέφτονται παρά την ειρήνη των νεκροταφείων» Γκόντφριντ Λάιμπνιτς (1646 – 1716) γερμανός μαθηματικός και φιλόσοφος
«Η ειρήνη θα έρθει μόνο τότε, όταν οι αιτίες που προκαλούν τον πόλεμο κατανικηθούν. Όσο θα διαρκεί η κυριαρχία μιας χώρας πάνω στην άλλη ή η εκμετάλλευση μιας τάξης από μια άλλη, αδιάκοπα θα γίνονται προσπάθειες για την ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης. Ποτέ η ειρήνη δεν μπορεί να ‘ρθει απ’ τον ιμπεριαλισμό και τον καπιταλισμό» Παντίτ Τζαβαρχαλάλ Νεχρού (1889 – 1964)πρώτος πρωθυπουργός της Ινδίας (1947-1964) και πατέρας της Ίντιρα Γκάντι.